Όνειρα Ατελεύτητα στο Μαύρο των ματιών σου

Δίπλα μου να ‘σαι μικρό μου να σου λέω το όνειρο μου
κι αν μου κουραστείς, μαξιλάρι η αγκαλιά μου ν’ αποκοιμηθείς
Ψιθυρίζοντας στ’ αυτί σου, να παρασυρθώ μαζί σου,
σ’ άλλες εποχές, με πολύχρωμες παντιέρες σε τρανές καρδιές

Αν μαζί μου σεργιανίζεις θα ‘ναι μπορετό
να αντέξει η καρδιά μου σε ότι κι αν δεχτώ,
δίπλα μου να είσαι πάλι όταν προσπαθώ,
να σηκώσω το κεφάλι και ν’ αντισταθώ

Μες τα μάτια σου γυρεύω ουτοπίες ν’ αγναντεύω
κι αν θα φοβηθώ, στης αντάρας τους τη λήθη μη παρασυρθώ
Σφίξε το χέρι μου και πάμε παραμύθια να γεννάμε
κι όταν πήζουμε, στου ορίζοντα τη πλάτη να βαδίζουμε

Αν ξεχνιέμαι κάποιες ώρες όταν με κοιτάς
τα λιμνάζοντα νερά μου να ταρακουνάς,
κι όταν παίρνω λάθος δρόμο να ‘σαι πάντα εκεί
το όνειρο να μου θυμίζεις πάλι απ’ την αρχή

Στο απέραντο σου σύμπαν τα όνειρα βαρκάδα πήγαν
και βυθίστηκαν, μες το μαύρο των ματιών σου φυλακίστηκαν
Όταν τρώω τέτοιο λούκι ξύπνα με μ’ ένα χαστούκι
για να μη ξεχνώ, τους υπόλοιπους ανθρώπους λίγο ν’ αγαπώ

Κι αν περάσουνε τα χρόνια κι άλλο δε βαστώ
κι αν το όνειρο μου μείνει ατελεύτητο,
μέσα απ’ το χαμόγελο σου να μου εξηγείς
πως υπάρχουν κι άλλοι νέοι που ‘ναι όπως εμείς